Niemiecki patolog, antropolog i higienista, w latach 1849-1902 profesor uniwersytetów w Würzburgu i Berlinie, organizator życia naukowego. Urodził się 13 października 1821 w miejscowości Świdwin. W 1839 otrzymał stypendium wojskowe, które pozwoliło mu na podjęcie studiów medycznych na Uniwersytecie w Berlinie. Jesienią 1843 otrzymał tytuł doktora.

W 1871 prowadził pierwsze wykopaliska archeologiczne w Wolinie. Prowadził wykopaliska również w innych rejonach Pomorza.

Twórca teorii patologii komórkowej, która, choć błędna walnie przyczyniła się do rozwoju współczesnej patologii. Jako jeden z pierwszych wykonywał biopsje, sformułował pojęcie białaczki i amyloidozy, pozostawił cenne prace na temat nowotworów, zakrzepów, zatorów i gruźlicy, zajmował się także mianownictwem medycznym. Rozszerzył teorię komórkową.